Hoe de reis begon

Waarom natuurkundeproefjes toch nuttig kunnen zijn. Zuchtend stond ik twee jaar geleden samen met mijn partner bij een lopende kraan in de jongens-wc. Of eigenlijk, mijn partner stond bij de kraan terwijl ik buiten stond en mezelf…. een passende houding probeerde te geven. Natuurkundeproefjes heb ik nooit interessant gevonden. Waarom zou je ook. De conclusies staan toch al beschreven in het boek. Dit proef was achteraf gezien wel nuttig. Want terwijl ik daar een beetje voor de wc (de jongens-wc nota bene) stond te lummelen, viel mijn oog op een interessante poster. (Voor iedereen die de poster wil bewonderen die mijn leven heeft veranderd (kuch), hij hangt op de tweede verdieping bij de wc’s. ;-) De poster stonden een paar gelukkige tieners afgebeeld die op uitwisselingsjaar waren in het buitenland. Op de poster stond in koeienletters: Don’t dream it, do it. Kijk, dat is nog eens een stuk interessanter dan een natuurkundeproefje.

Thuis kroop ik achter de laptop en googelde ik ‘uitwisselingsjaar’. Zodra het me duidelijk was wat het inhield en bleek dat je ook tijdens je middelbare school weg kon gaan, schoot er door mijn hoofd: dat ga ik doen. Dus niet: dat lijkt me leuk. Of: dat zou ik wel eens willen doen. Honderd procent zeker was ik. Dat was vast even slikken voor mijn ouders. Want hoe ga je een rondstuiterende puber nou even tot bedaren brengen. Mijn ouders pakte het goed op hoor! Maar alle gesprekken die begonnen met 'Je moet wel goed nadenken,' en 'Weet je het zeker?' wisten mijn plannen niet te veranderen. Een uitwisselingsjaar was iets waar ik graag over nadacht. Hun terughoudendheid maakte me nog enthousiaster. Al snel kwam de berg met brochures en uitnodigingen voor opendagen binnen. Zo is het balletje gaan rollen. En ging het van bekijken naar besluiten.

Welke organisatie?

• STS-highschool

Waarom een uitwisselingsjaar?

• Dat was een vraag waar school graag de antwoorden op hoorde. Dus gaf ik voorbeeldig antwoorden met woorden zoals horizon verbredend en goed voor mijn ontwikkeling erin.

Welke land?

• Dat was een moeilijker. Het liefst Nieuw-Zeeland, maar zo ver rekte mijn portemonnee niet. Sowieso rekte mijn portemonnee niet zover en stond ik een paar weken later met mijn neusje in de schappen te spiegelen. Uiteindelijk is mijn hart verkocht aan Canada. Engelstalig, prachtige natuur en misschien wel het belangrijkste: één groot outdoorparadijs. Dat is zeker een onderwerp wat vaker voorbij gaat komen.

Na lang praten en heel wat aanmeldingsformulieren later kreeg ik groen licht. Van mijn ouders, de organisatie en school. Wel stelde school de voorwaarde dat ik een versneld programma moest volgen, zodat alle stof van 4 VWO al vooruit gewerkt was voor mijn vertrek. Dat was soms wel pittig. Maar ook zeer welkom. Ik weet nog hoe ik tijdens lessen in de tweede stiekem zat te lezen omdat de lessen iets te langzaam gingen. Op deze manier heb ik van school de mogelijkheid gekregen om zelfstandig in mijn eigen tempo te werken. Voor mij een hele verademing. Daarom wil de school graag bedanken voor alle aanmoediging en ondersteuning.

Nu dit allemaal achter de rug is, zijn we twee jaar verder. Vanbinnen kriebelt het. Nog maar even tot 28 januari: de dag dat het vliegtuig met mij erin zal vertrekken. Natuurlijk zal ik mijn familie en vrienden missen. Daarvoor is deze blog: http://femkedezee.wixsite.com/thecanadiangirl. Zo kunnen vrienden, familie en andere geïnteresseerden op de hoogte blijven. Misschien dat het zo ook bij jullie van binnen gaat kriebelen om op reis te gaan of op uitwisseling!

En voor je het weet: see you in the Rockies!