Ice-climbing trip

Mmm, heerlijk de geur van rook, zweet en barbecuevlees. Dat is de geur die je overhoudt na een goede kampeertrip. Afgelopen week ging ik met mijn outdoor klas op een ice-climbing trip. Het was een geweldige ervaring en avontuur. Hopelijk komen er nog veel meer van deze trips. De volgende trip staat al gepland...

De afgelopen lessen van outdoor education hebben vooral in het teken gestaan van de ice-climbing trip. Zo hebben we de benodigde uren op de klimmuur doorgebracht, leerde we hoe we een kampeergasstel moesten gebruiken en hoe je knopen moet leggen. Eindelijk was het dan zo ver en liep ik naar school met een veel te grote rugzak voor zo'n fragiel meisje. Maar wacht, wat zag ik daarin de verte? Nog een grote rugzak met een Kazuki eraan. Al enthousiast praten liepen we verder naar school.

Daar moesten we alles inladen en wegwezen. We vertrokken met een grote gele schoolbus naar de locatie. Hier in Canada hebben leerlingen maar een rare gewoonte als het om schoolbussen gaat. Als er genoeg plaats is ga je niet naast elkaar zitten maar iedereen op een eigen bank. Zo kan je onderuit gingen om te slapen.

Voordat we bij onze kampeerplek waren moesten we met de rugzak en een zware slee met de overige spullen de berg oplopen door de sneeuw. Oef, dat was een uitdaging voor je conditie. Het was dan ook heerlijk om bij de kampeerplek aan te komen. Maar rust kregen we niet. Voordat ik het wist kreeg ik een schep in mijn handen geduwd om een open plek voor mijn tent te graven. Ondanks dat het de laatste paar dagen erg warm was, lag er nog ontzetten veel sneeuw. Op meeste plekken nog tot kniehoogte.

Trost kan ik je mededelen dat ik mijn kampeermaatje hard hebben gefaald voor de tent test. Niet dat we ruzie kregen, maar het opzetten verlopen niet al te soepel. Uiteindelijk namen we de wat apart vorm van onze tent maar voor lief. Als het ons maar droog en warm hield.

Na de lunch konden we eindelijk aan het klimmen. Aangekomen op de klim locatir viel mijn mond open. Het was zo ontzettend prachtig en spectaculair! Toch moesten we nog even geduldig de uitleg afwachten. Wie mij kent weet dat ik daarna stond te springen om te gaan klimmen. Ach, dan maar meteen de moeilijkste route. Die was als enige nog vrij. Misschien dat ik toch beter bij de makkelijke route had kunnen beginnen. Ice-climbing is heel anders dan rock-climbing. Bij rock-climbing weet je namelijk wanneer je gaat vallen. Je voelt je armen moe worden en voelt je grip verslappen. Bij ice-climbing is het echter een verrassing. Je ijzers of je pikkel kan ineens losschieten. Dat heb ik gemerkt. Tijdens mijn eerste klim maakt ik meteen een mooie val van een aanzienlijke grote. Ik ben bang dat mijn lichaam het zwaar te voortduren gaat krijgen bij outdoor education aangezien ik ook al de benodigde blauwe plekken heb van cross country skiën.

De val kon me echter niet tegenhouden om verder te klimmen en ontzettend te genieten. Het is echt de moeite waard om een keer te gaan ice-climbing als je de kans krijgt.

Terug bij het kamp was het tijd om te koken. We waren in groepjes verdeeld om samen te koken. Met mij groepje hadden we er voor gekozen om aardappel en groente thuis al klaar te maken. Zo hoefde we het alleen nog maar op te warmen bij het kampvuur.

Deze avond heb ik zeker wat vrienden gemaakt door een zak marshmallows mee te nemen. Al gauw ging Claire dat uitdaging aan om zo veel mogelijk marshmallows in één keer in haar mond te stoppen. het gezicht was hilarisch. aan de eind van de avond ik heb ik moeten beloven om de volgende keer weer een zak marshmallow mee te nemen. Of eigenlijk meer dan één zak.

Na een iets oncomfortabele nacht was het: Goedemorgen zonnestraaltjes. Het was prachtig weer. Tip nummer één: ga niet op een ice-climbing trip zonder zonnebrand. Mijn gezichtje was een beetje verbrand aan het eind van de tweede dag.

Na het ontbijt gingen we weer klimmen. Vandaag hadden we ook de kans om gemixed klimmen te proberen. Dat houdt in dat je met je ijzers aan en de pikkels eerst op steen klimt dat later in ijs overgaat. Tuurlijk, wie klimt er nou met ijzers aan op steen? Kuch, je hebt altijd een paar van die talenten in je klas zitten...

Na de lunch was het tijd om weer in te pakken en naar benden te gaan. We hadden alle spullen op de slee gebonden en mochten naar beneden sleeën. Dat was toch eens leuk om te doen! Achteraf gezien had de leraar ons dit niet meer toegestaan. Er was namelijk iemand van de slee afgevallen en de slee ging verder naar benden. Natuurlijk moest deze slee alle belangrijke en dure uitrusting bevatten. Er moest een zoektocht worden opgezet om zo veel mogelijk uitrusting weer terug te vinden. Uiteindelijk hebben we grote deel teruggevonden en konden we in de bus stappen. Op de terugweg vond ik die rare gewoonte van iedereen een eigen bank helemaal niet zo verkeerd. Verbazingwekkend hoe moe je van zo'n tripje wordt. Kan niet wachten tot de volgende. Nog maar 5 dagen...Pas net weer terug en de volgende trip staat al weer voor de deur. Kan mijn leven nog beter?

~See you in the Rockies~